پس از تجربیات ارزشمند لگو در عرصه اسباب بازی که موجب شد این ابزار به عنوان بهترین اسباب بازی قرن شناخته شود، از حدود سال ۱۹۸۰ مدیران لگو به این نتیجه رسیدند که این ابزار به عنوان یک وسیله کمک آموزشی قابلیت های بالایی دارد. به همین دلیل لگو برای پروراندن این ایده با بسیاری از دانشگاه های معتبر دنیا از جمله Tufts و MIT شروع به همکاری کرد تا جایی که این همکاری به تأسیس شاخه جدیدی در لگو، به نام لگوی آموزشی (LEGO Education) گردید.
پس از گذشت ۳۰ سال از تشکیل لگوی آموزشی، هم اکنون این مجموعه رویکرد جدیدی را در آموزش و پرورش دنیا بنا نهاده که بدان آموزش همگام با ساخت (Learning by making) می گویند.
امروزه کلاسهای لگوی آموزشی با تکیه بر سبک آموزشی همگام با ساخت (Learning by making) تبدیل به کلاسی بین المللی با روشی استاندارد در کل دنیا گشته است.
در این سبک آموزشی دانش آموزان در گروه های سنی مختلف با یک مسئله مواجه می شوند که می بایست بوسیله یک وسیله با لگوی آموزشی، آن مسئله را حل نمایند. این فرایند منجر به تقویت مهارت حل مسئله به روش خلاق دانش آموزان می گردد که از مهمترین مهارت های زندگی به شمار می رود.
پس از آغاز به کار نمایندگی انحصاری لگو در ایران از سال 1381 و استقبال خوبی که از این اسباب بازی به عمل آمد، از سال 1385 لگوی آموزشی (نماینده ی انحصاری LEGO Education دانمارک) در ایران شروع به فعّالیّت کرد.
این مؤسّسه، پس از بومی سازی و انطباق این سبک آموزشی با نظام آموزش کشور، همکاری خود را با مدارس و مراکز آموزشی مختلف آغاز کرد و با استقبال خوبی که از این الگوی آموزشی استاندارد جهانی در مراکز آموزشی صورت گرفت، این سبک را در مراکز آموزشی مختلف پیاده ساخت.
در زمانهای گذشته بسياری از نظام های آموزش و پرورش دنيا بر اين باور بودند که خواندن، نوشتن وحساب کردن مهمترين ارکان آموزش کودکان است و تا آن زمان فقط همين سه اصل در برنامه ريزی آموزشی کودکان متصور بود و اين نگرش در تمام اركان و مراحل تعليم و تربيت حتي در دروه هاي دبيرستان و دانشگاه به نوعي پابرجا بود .
امروزه تمام کارشناسان بر اين باورند كه فراهم كردن بستري مناسب براي كسب تجربه توسط كودكان، بيشترين تأثير را در امر تعليم و تربيت آنها دارد .
به همين سبب معتقديم ، دانش‌آموزان زماني به بهترين نحو مي‌آموزند كه به آنها فرصت داده شود دنيای اطراف خود را در يك محيط كنترل شده جستجو كنند.
تجربه نشان مي‌دهد كه عملكرد دانش‌آموزاني كه مي‌توانند خلاقانه از تجربيات خود براي حل مسائل مختلف استفاده كنند بسيار مطلوبتر از آنهايي است كه دروس را به آ‌ساني حفظ مي‌كنند. ما به اين نوع ياد گيری ،آموزش همگام با ساخت مي گوييم.
دانش‌آموزان دوست دارند كه مورد مشورت واقع شوند. وقتي كه در حل يك مسئله به راه حل آنها بها داده شود و به طور كامل درگير شوند ، ياد گرفتن از نفس كشيدن هم براي آنها آسانتر مي‌شود. در اين هنگام آنها آگاه نيستند كه مشغول يادگيري هستند.
زماني كه سؤال مطرح شده با اطلاعات و توانايي‌هاي بچه‌ها هماهنگ شود آنگاه ما به يك تعادل مطلوب براي يادگيري به روش حل مسئله رسيده‌ايم.
متاسفانه امروزه در اغلب سيستم‌هاي آموزشي کشورمان شاهد عدم همخوانی فعاليتهای طرح شده با توانايی دانش آموزان هستيم . به عبارت ديگر گاهي در برخي از مدارس ديده مي شود که فعاليت‌هايي را براي دانش آموزان در نظر مي‌گيرند که اصلا در سطح دانايي و توانايي آنها نيست و لذا اين مطلب باعث بروز عدم اعتماد به نفس و سر در گمي در دانش آموزان مي‌گردد.
در اغلب سيستمهای آموزشی ، معلم در کلاس متکلم وحده است و دانش آموزان هيچ گونه فعاليتي ندارند و لذا اين گونه کلاسها براي آنان بسيار خسته کننده خواهد شد .
لگوي آموزشي با آگاهي از اين مطالب و در نظر گرفتن دانايي هاي کودکان در سنين مختلف روش متفاوتي را ارائه مي دهد .در این روش طرح درس‌ها به گونه اي سازماندهي شده اند که دانش آموزان با ابزاري که در اختيار دارند به صورت کنترل شده در فضاي مورد نظر سير داده شوند و با تجربياتي که خود کسب مي کنند بر دانايي‌هايشان مي‌افزايند . این روش ها به نحوی طراحی شده اند تا خلاقیت، توانایی حل مسئله و علاقه به کار گروهی را در دانش آموزان تحریک نماید. ما این توانایی های نهفته در دانش آموزان را بوسیله ایجاد یک سوال یا یک فعالیتی که دانش آموزان می توانند آن را بوسیله دانایی ها و توانایی ای خود حل کنند، بیدار می کنیم.
در این روش تواناییایی که آنان درآینده به آن نیاز دارند، رشد می کند. آینده ای که در آن انگیزه، نیروی ابتکار، نوآوری و کار گروهی از جمله عوامل کلیدی می باشد.
حوزه های مهارتی و نگرشی که لگوی آموزشی ادعای تأثیر گذاری در آنها را دارد به پنج قسمت تقسیم می شود:
1. هماهنگ کردن اعضای بدن برای انجام یک فعالیت (مهارت های دستی)
2. شکل گیری شخصیت
3. خودباوری (با تأکید بر خلاقیت)
4. گسترش ارتباطات اجتماعی
5. ایجاد آگاهی از دنیای اطراف
